Χαθηκαμε....

Διαβαστηκε φορες

Καλημερα φιλε αναγνωστα. Ναι ναι χαθηκαμε αλλα δεν ηταν εσκεμμενο. Δυστυχως δεν μπορουσα να ειμαι μαζι σου. Και αυτο γιατι με καλεσε η πατριδα. Τοσα χρονια με καλουσε και δεν το σηκωνα αλλα δεν με επαιρνε αλλο. Δεν πειραζει. Νεα ερεθισματα για να εχουμε να συζηταμε. Και σιγουρα μου εδωσε πολυ υλικο να αναφερομαστε το οποιο θα αναλυσουμε κατα καιρους.




Για σημερα μονο ενα πραγμα θελω να αναφερω απο αυτην την εμπειρια. Την απομονωση. Επι ενα μηνα λοιπον δεν ειδα τηλεοραση, δεν ειχα επαφη με ιντερνετ και με οποιον μιλουσα τηλεφωνικα του απογορευα να μου λεει τι γινεται εξω. Και δεν με χαλασε κιολας. Οτι πρεπει ηταν. Δεν ξερω αν καποιοι απο εσας το εχετε ζησει (προσωπικα μου εχει ξανατυχει σε ταξιδι στο εξωτερικο) αλλα θα σας το προτεινα. Να κλεισετε λιγο τα αυτια και τα ματια στην μιζερη πραγματικοτητα εστω για δυο βδομαδες. Οκ ειναι πολυ δυσκολο οταν ζεις και κυκλοφορεις στο ελευθερο κοσμο με το να βλεπεις λογαριασμους να ερχονται κτλ αλλα μακαρι ο καθενας να μπορουσε να το δοκιμασει. Η ηρεμια που σου χαριζει η απομονωση ( για λιγο διαστημα εννοω παντα...) και η λαχταρα να μαθεις τα παντα οταν επιστρεφεις ειναι πρωτογνωρο πραγμα.


Πλεον θα μπορουμε να ειμαστε πιο συχνα μαζι, δυστυχως οχι οπως παλιοτερα αλλα υποσχομαι να μην ξαναχαθω τοσο μεγαλο διαστημα .

Εις το επανειδειν και μην ξεχνιομαστε.....

Δυναμη!!!